کد مطلب:276866 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:134
یک مقایسه
برخلاف شیوه ی زمامداری خلیفه ی دوم «عمر بن الخطاب» كه از موالی و ایرانیان خوشش نمی آمد و از آنها بشدت دوری می نمود، علی علیه السلام كه پیوسته از این طرز رفتار و روش ناپسند و سیاست خشونت آمیز عربی در رنج و عذاب بسر می برد، پس از آنكه زمام امور حكومت اسلامی را بدست با كفایت خود گرفت، بی پروا موالی و نومسلمانان عجم و افراد ایرانی نژاد را بخود نزدیك ساخت.
و همچنانكه پیش از دوران زمامداریش به نژادهای دیگر نیز عنایت داشت، پس از آنكه مركز حكومت اسلامی را بكوفه منتقل نمود با یك آینده نگری درست و صحیح، زمینه ی شركت ایرانیان را در مكتب اسلام و قرآن فراهم نمود و چون هوش و استعداد و اخلاص و ایمان ایرانیان را در مسلمانی تشخیص داد، به آموزش و پرورش آنان همت گماشت و افرادی مانند «میثم تمار» خرمافروش عجم، كه از اهل «هجر» و بحرین بود
[ صفحه 138]
و یك فرد ایرانی بشمار می رفت از صاحبان سر و اسرار خود ساخت و او را در كنار كمیل بن زیاد نخعی دوش بدوش یكدیگر بر سر یك میز آموزش داد و به وی اسرار ولایت آموخت و بدینوسیله زمینه ی گسترش دین پاك اسلام و پرتو نور ولایت را در سرزمین ایران فراهم ساخت. و لذا درباره ی عنایتهای ویژه ی آن حضرت نسبت به ایرانیان در تاریخ آمده است كه «مغیره ضبی» همیشه در مقایسه ی میان علی علیه السلام و خلیفه ثانی «عمر» می گفت: علی علیه السلام تمایلش نسبت به موالی (مسلمانان غیرعرب) بیشتر بود و «عمر» برعكس، از آنها خوشش نمی آمد و به شدت از موالی دوری می نمود و بیش از هر كس دیگر از آنان گریزان بود. [1] .
و همچنانكه پیش از دوران زمامداریش به نژادهای دیگر نیز عنایت داشت، پس از آنكه مركز حكومت اسلامی را بكوفه منتقل نمود با یك آینده نگری درست و صحیح، زمینه ی شركت ایرانیان را در مكتب اسلام و قرآن فراهم نمود و چون هوش و استعداد و اخلاص و ایمان ایرانیان را در مسلمانی تشخیص داد، به آموزش و پرورش آنان همت گماشت و افرادی مانند «میثم تمار» خرمافروش عجم، كه از اهل «هجر» و بحرین بود
[ صفحه 138]
و یك فرد ایرانی بشمار می رفت از صاحبان سر و اسرار خود ساخت و او را در كنار كمیل بن زیاد نخعی دوش بدوش یكدیگر بر سر یك میز آموزش داد و به وی اسرار ولایت آموخت و بدینوسیله زمینه ی گسترش دین پاك اسلام و پرتو نور ولایت را در سرزمین ایران فراهم ساخت. و لذا درباره ی عنایتهای ویژه ی آن حضرت نسبت به ایرانیان در تاریخ آمده است كه «مغیره ضبی» همیشه در مقایسه ی میان علی علیه السلام و خلیفه ثانی «عمر» می گفت: علی علیه السلام تمایلش نسبت به موالی (مسلمانان غیرعرب) بیشتر بود و «عمر» برعكس، از آنها خوشش نمی آمد و به شدت از موالی دوری می نمود و بیش از هر كس دیگر از آنان گریزان بود. [1] .
[1] الغارات ج 2، ص 499.